Азхудкунӣ як ҷинояти ҷиддии гарданбанди сафед аст, ки аз худ кардани қаллобӣ ё сӯиистифодаи дороиҳо ё маблағҳои ба касе, ки тарафи дигар, ба мисли корфармо ё муштарӣ бовар кардааст, дар бар мегирад. Дар Амороти Муттахидаи Араб азхудкунии маблагхо катъиян манъ карда шудааст ва дар асоси чорчубаи хаматарафаи конунгузории ин кишвар метавонад боиси окибатхои вазнини хукуки гардад. Кодекси федералии ҷиноии Амороти Муттаҳидаи Араб қонунҳо ва муҷозотҳои марбут ба тасарруфи молу мулкро мушаххас мекунад, ки ӯҳдадориҳои кишварро барои риояи якпорчагӣ, шаффофият ва волоияти қонун дар муомилоти молӣ ва тиҷоратӣ инъикос мекунад. Бо мақоми афзояндаи Амороти Муттаҳидаи Араб ҳамчун як маркази тиҷорати ҷаҳонӣ, фаҳмидани оқибатҳои қонунии тасарруф барои шахсони алоҳида ва созмонҳое, ки дар ҳудуди он фаъолият мекунанд, муҳим аст.
Мувофиқи қонунҳои Амороти Муттаҳидаи Араб таърифи ҳуқуқии тасарруф чист?
Дар Аморати Муттаҳидаи Араб, азхудкунӣ тибқи моддаи 399-и Кодекси ҷиноии федералӣ ҳамчун амали азонихудкунӣ, сӯиистифода ё ғайриқонунӣ табдил додани дороиҳо, маблағҳо ё амволе, ки тарафи дигар ба шахси воқеӣ, ба монанди корфармо, бовар карда шудааст, муайян карда мешавад. муштарӣ, ё муассиса. Ин таъриф доираи васеи сенарияҳоро дар бар мегирад, ки касе дар мавқеи эътимод ё салоҳият дидаву дониста ва ғайриқонунӣ моликият ё назорати дороиҳоеро, ки ба онҳо тааллуқ надоранд, мегирад.
Унсурҳои калидӣ, ки тибқи қонунгузории Амороти Муттаҳидаи Арабӣ тасарруфро ташкил медиҳанд, мавҷудияти муносибатҳои фидусиариро дар бар мегиранд, ки дар он шахси айбдоршаванда нигоҳдорӣ ё идоракунии дороиҳо ё маблағҳои ба тарафи дигар тааллуқдошта вогузор шудааст. Илова бар ин, бояд далелҳои азхудкунии қасдан ё сӯиистифодаи ин дороиҳо ба манфиати шахсӣ ё манфиати шахсӣ мавҷуд бошанд, на аз истифодаи нодурусти маблағҳо.
Азхудкунӣ метавонад шаклҳои гуногун дошта бошад, аз қабили корманд маблағҳои ширкатро барои эҳтиёҷоти шахсӣ равона мекунад, мушовири молиявӣ аз сармоягузориҳои муштарӣ суиистифода мекунад ё мансабдори давлатӣ маблағҳои давлатиро азонихуд мекунад. Ин як шакли дуздӣ ва нақзи эътимод ҳисобида мешавад, зеро шахси айбдоршаванда ӯҳдадории боваринокро бо роҳи сӯиистифода аз дороиҳо ё маблағҳое, ки ба таври қонунӣ ба онҳо тааллуқ надоштанд, вайрон кардааст.
Оё тасарруф дар заминаи ҳуқуқии арабӣ ва исломӣ ба таври гуногун таъриф шудааст?
Дар забони арабӣ истилоҳи тасарруф “ихтилас” аст, ки тарҷумаи “азони худ кардан” ё “ғайриқонунӣ гирифтан” аст. Дар ҳоле, ки истилоҳи арабӣ бо калимаи инглисии “тамаъҷӯӣ” маънои шабеҳ дорад, таъриф ва баррасии ҳуқуқии ин ҷиноят дар заминаи ҳуқуқии исломӣ метавонад каме фарқ кунад. Тибқи қонунҳои шариати исломӣ, тасарруфи молу мулк як навъ дуздӣ ё “сариқа” маҳсуб мешавад. Қуръон ва суннат (таълимот ва суннатҳои паёмбари ислом) дуздиро маҳкум намуда, барои гунаҳгорони ин ҷиноят ҷазоҳои мушаххас муқаррар кардааст. Аммо уламои ҳуқуқ ва фақеҳи исломӣ барои фарқ кардани тасарруфи молу мулк аз дигар навъҳои дуздӣ тафсир ва дастурҳои изофӣ додаанд.
Ба эътиқоди бисёре аз уламои ҳуқуқи исломӣ, тасарруфи молу мулк нисбат ба дуздии муқаррарӣ ҷинояти сангинтар маҳсуб мешавад, зеро он шикасти эътимодро дар бар мегирад. Вақте ки ба шахси воқеӣ дороиҳо ё маблағҳо бовар карда мешавад, онҳо интизоранд, ки ӯҳдадории фидусиариро риоя кунанд ва ин дороиҳоро ҳифз кунанд. Аз ин рӯ, тасарруф ба ин амонат хиёнат ба ҳисоб меравад ва бархе аз уламо бар ин назаранд, ки он бояд нисбат ба навъҳои дигари дуздӣ сахттар ҷазо дода шавад.
Бояд қайд кард, ки гарчанде ки қонуни исломӣ дастурҳо ва принсипҳои марбут ба тасарруфро пешниҳод мекунад, таърифҳо ва ҷазоҳои мушаххаси ҳуқуқӣ дар кишварҳо ва қаламравҳои мухталифи мусалмоннишин метавонанд фарқ кунанд. Дар Амороти Муттаҳидаи Араб, сарчашмаи асосии қонунгузорӣ барои муайян кардан ва таъқиби тасарруфи маблағ Кодекси федералии ҷиноӣ мебошад, ки ба маҷмӯи принсипҳои исломӣ ва амалияи ҳуқуқии муосир асос ёфтааст.
Барои тасарруф дар Аморати Муттаҳидаи Араб чӣ ҷазоҳо пешбинӣ шудаанд?
Азхудкунии маблағ дар Аморати Муттаҳидаи Араб ҷинояти ҷиддӣ ҳисобида мешавад ва ҷазоҳо метавонанд вобаста ба ҳолатҳои мушаххаси парванда фарқ кунанд. Инҳоянд нуктаҳои асосӣ дар бораи ҷазо барои тасарруф:
Парвандаи умумӣ оид ба тасарруф: Мувофиқи Кодекси ҷиноии Амороти Муттаҳидаи Араб, азхудкунӣ маъмулан ҳамчун ҷинояти ношоям тасниф карда мешавад. Ҷазо метавонад маҳрумият аз озодӣ ба мўҳлати то се сол ё ҷазои молиявиро дар бар гирад. Ин вақте татбиқ мешавад, ки шахси воқеӣ дороиҳои манқул ба монанди пул ё ҳуҷҷатҳо дар асоси пасандоз, иҷора, гарав, қарз ё агентӣ гирифта, онҳоро ғайриқонунӣ азони худ карда, ба соҳибони қонунӣ зарар мерасонад.
Моликияти ѓайриќонунии гумшуда ё гумроњшуда: Кодекси ҷиноии Амороти Муттаҳидаи Араб инчунин ҳолатҳоеро баррасӣ мекунад, ки шахс амволи гумшудаи ба ягон каси дигарро бо мақсади нигоҳ доштани он ё дидаю дониста моликияти бо иштибоҳ ё ҳолатҳои ногузир нигоҳ дошташударо соҳиб мешавад. Дар чунин ҳолатҳо, шахс метавонад ба мӯҳлати то ду сол аз озодӣ маҳрум ё ҷаримаи ҳадди ақали AED 20,000 рӯбарӯ шавад.
Азхудкунии молу мулки ба гарав гузошташуда: Агар шахси вокеи молу мулки манкулеро, ки ба сифати гарав барои карз ба гарав гузоштааст, тасарруф кунад ё ба тасарруфи худ кушиш кунад, ба онхо барои гайриконунй нигох доштани молу мулки гумшуда ё хатогихо чазо дода мешавад.
Кормандони сектори давлатӣ: Ҷазо барои азхудкунии кормандони бахши давлатӣ дар АМА сахттар аст. Тибқи Қонуни Федералии № 31. 2021 аз XNUMX, ҳар як корманди давлатӣ ҳангоми азхудкунии маблағ ҳангоми кор ё таъиноти худ дастгир карда мешавад, ки ҳадди аққал панҷ сол аз озодӣ маҳрум карда мешавад.
Фарқи байни азхудкунӣ ва дигар ҷиноятҳои молиявӣ ба монанди қаллобӣ ё дуздӣ дар АМА чӣ фарқият вуҷуд дорад?
Дар Амороти Муттаҳидаи Араб азхудкунӣ, қаллобӣ ва дуздӣ ҷиноятҳои алоҳидаи молиявӣ бо таърифҳо ва оқибатҳои гуногуни ҳуқуқӣ мебошанд. Ин аст муқоисаи ҷадвал барои таъкид кардани фарқиятҳо:
| ҷиноят | Муайян | Фарқиятҳои асосӣ |
|---|---|---|
| Азхудкунӣ | Азхудкунии ғайриқонунӣ ё додани молу мулк ё маблағе, ки қонунан ба нигоҳубини касе бовар карда шудааст, аммо на моликияти худи онҳо. | – вайрон кардани эътимод ё сӯиистифода аз ваколатҳо нисбати молу мулк ё маблағҳои шахси дигар. – Амвол ё маблағҳо дар аввал қонунӣ ба даст оварда шудаанд. - Аксар вақт аз ҷониби кормандон, агентҳо ё шахсони алоҳида дар вазифаҳои эътимод содир карда мешаванд. |
| Қаллобӣ | Фиреби қасдан ё маълумоти бардурӯғ барои ба даст овардани фоидаи ноодилона ё ғайриқонунӣ ё маҳрум кардани шахси дигар аз пул, молу мулк ё ҳуқуқҳои қонунӣ. | - Як унсури фиреб ё маълумоти бардурӯғро дар бар мегирад. - Ҷинояткор метавонад дар аввал ба молу мулк ё маблағ дастрасии қонунӣ дошта бошад ё надошта бошад. – Метавонад шаклҳои гуногун дошта бошад, аз қабили қаллобии молиявӣ, қаллобӣ дар бораи шахсият ё қаллобии сармоягузорӣ. |
| дуздӣ | Ғайриқонунӣ гирифтан ё тасарруфи молу мулк ё маблағҳои ба шахси ё шахси дигар тааллуқдошта, бе розигии онҳо ва бо мақсади ба таври доимӣ маҳрум кардан аз ҳуқуқи моликият. | – гирифтани ҷисмонӣ ё тасарруфи амвол ё маблағҳоро дар бар мегирад. - Ҷинояткор дастрасии қонунӣ ё салоҳияти моликият ё маблағро надорад. – Метавон бо роҳҳои гуногун, аз қабили ғоратгарӣ, ғоратгарӣ ё дуздии дӯкон содир шавад. |
Дар ҳоле, ки ҳар се ҷиноят ба даст овардани ғайриқонунӣ ё сӯиистифодаи амвол ё маблағро дар бар мегирад, фарқияти асосӣ дар дастрасии аввалия ва ваколатҳо ба дороиҳо ва инчунин воситаҳои истифодашаванда мебошад.
Азхудкунии моликият вайронкунии эътимод ё сӯиистифода аз ваколатҳо ба молу мулки каси дигар ё маблағҳоеро дар бар мегирад, ки қонунан ба ҷинояткор бовар карда шудааст. Қаллобӣ фиреб ё маълумоти бардурӯғро барои ба даст овардани фоидаи ноодилона ё маҳрум кардани дигарон аз ҳуқуқ ё дороиҳои худ дар бар мегирад. Дуздӣ, аз тарафи дигар, гирифтани ҷисмонӣ ё тасарруфи амвол ё маблағро бидуни ризоияти соҳиб ва бидуни дастрасии қонунӣ ё салоҳияти қонунӣ дар бар мегирад.
Парвандаи азхудкунии маблағ бо иштироки муҳоҷирон дар АМА чӣ гуна баррасӣ мешавад?
Аморати Муттаҳидаи Араб як системаи устувори ҳуқуқӣ дорад, ки ҳам ба шаҳрвандон ва ҳам ба муҳоҷирони иқоматкунандаи ин кишвар дахл дорад. Вақте ки сухан дар бораи қазияҳои тасарруфи муҳоҷирони хориҷӣ меравад, мақомоти Амороти Муттаҳидаи Араб онҳоро бо ҳамон ҷиддӣ ва риояи қонун, ки барои шаҳрвандони Аморати Муттаҳидаи Араб меҳисобанд, баррасӣ мекунанд.
Дар чунин ҳолатҳо, мурофиаҳои судӣ маъмулан тафтиши мақомоти дахлдор, аз қабили полис ё додситониро дар бар мегирад. Агар далелҳои кофӣ пайдо шаванд, ин муҳоҷир метавонад тибқи Кодекси ҷиноии Амороти Муттаҳидаи Араб ба тасарруфи молу мулк муттаҳам карда шавад. Пас аз он парванда тавассути системаи судӣ идома хоҳад ёфт ва муҳоҷир дар додгоҳ муҳокима карда мешавад.
Системаи ҳуқуқии Амороти Муттаҳидаи Араб дар асоси шаҳрвандӣ ё мақоми иқомат табъиз намекунад. Муҳоҷирони хориҷие, ки дар тасарруфи маблағ гунаҳкор дониста шудаанд, метавонанд вобаста ба вижагиҳои парванда ва қонунҳои амалкунанда бо муҷозоти шабеҳи шаҳрвандони Иморот, аз ҷумла ҳабс, ҷарима ё ҳарду рӯбарӯ шаванд.
Ғайр аз он, дар баъзе мавридҳо, парвандаи азхудкунии маблағ метавонад оқибатҳои иловагии ҳуқуқӣ барои муҳоҷирро дар бар гирад, ба монанди лағви иҷозатномаи истиқомати онҳо ё депортатсия аз АМА, хусусан агар ҷиноят махсусан вазнин ҳисобида шавад ё ин шахс таҳдид ба ҳисоб меравад амнияти чамъиятй ё манфиатхои мамлакат.
Ҳуқуқҳо ва имконоти қонунӣ барои қурбониёни тасарруф дар АМА кадомҳоянд?
Қурбониёни ғоратгарӣ дар Аморати Муттаҳидаи Араб ҳуқуқҳои муайян ва имконоти қонунӣ доранд. Системаи ҳуқуқии Амороти Муттаҳидаи Араб вазнинии ҷиноятҳои молиявиро эътироф мекунад ва ҳадафи ҳифзи манфиатҳои шахсони воқеӣ ва ташкилотҳои аз чунин ҷиноятҳо зарардида мебошад. Аввалан, ҷабрдидагони тасарруф ҳақ доранд ба мақомоти дахлдор, аз қабили пулис ё додситонӣ расман шикоят кунанд. Пас аз пешниҳоди шикоят, мақомот вазифадоранд, ки ин масъаларо ҳамаҷониба тафтиш кунанд ва далелҳо ҷамъ кунанд. Дар сурати пайдо шудани далелҳои кофӣ парванда метавонад ба муҳокимаи судӣ гузарад ва ҷабрдида метавонад барои додани нишондод ё пешниҳоди ҳуҷҷатҳои дахлдор даъват карда шавад.
Илова ба парвандаҳои ҷиноӣ, ҷабрдидагони тасарруфи молу мулк дар АМА инчунин метавонанд барои ҷуброни ҷуброни зарари молиявӣ ё хисороти дар натиҷаи тасарруф расонидашуда ба додгоҳи шаҳрвандӣ муроҷиат кунанд. Инро тавассути судҳои шаҳрвандӣ анҷом додан мумкин аст, ки дар он ҷо ҷабрдида метавонад аз болои ҷинояткор даъво пешниҳод карда, товони баргардонидан ё ҷуброни зарари маблағ ё амволи азхудкардаашро талаб кунад. Системаи ҳуқуқии Амороти Муттаҳидаи Араб ба ҳифзи ҳуқуқҳои ҷабрдидагон ва таъмини он, ки онҳо дар тамоми раванди судӣ муносибати одилона ва одилона мегиранд, диққати ҷиддӣ медиҳад. Қурбониён инчунин метавонанд имкон дошта бошанд, ки аз адвокатҳо ё хадамоти дастгирии ҷабрдида намояндагии ҳуқуқӣ ва кӯмак муроҷиат кунанд, то ҳимояи ҳуқуқҳои онҳо ва ҳимояи манфиатҳои онҳо таъмин карда шаванд.
